„Przyciąganie niebieskie” Renaty Górskiej to powieść obyczajowa o dojrzewaniu psychicznym i duchowym. Dominika jest zwyczajną „dziewczyną z sąsiedztwa”, nie wyróżniającą się ani w dobrym, ani też w złym. Poznajemy ją u schyłku lata i będziemy towarzyszyć jej przez następny rok, który dla niej jest zarazem ostatnim rokiem studiów. Nie tylko z tego powodu czas ten stanie się decydujący dla jej przyszłości. Poprzez wydarzenia, których doświadczy Dominika lub bliskie jej osoby, zacznie uświadamiać sobie własne braki i skrywane pragnienia. Będzie musiała dokonać ważnych wyborów. Wydawałoby się, że "Przyciąganie niebieskie" to opowieść jakich wiele. Cóż zatem jest takiego w tej historii, by mogła nas zaciekawić? Czy będzie to wewnętrzna przemiana bohaterki od zagubienia i niepewności do przejęcia odpowiedzialności za siebie? A może jej poszukiwania szczęścia i sensu istnienia? Jaką rolę odegra tak bardzo zróżnicowane otoczenie dziewczyny; czy wciągną nas wydarzenia, nie bez napięcia, dramatów i zagadek? Być może zaś po prostu polubimy tę powieść, ponieważ odnajdziemy w niej własne rozterki? Renata Górska (również Renata L. Górska) - polska autorka literatury obyczajowej. Od ćwierćwiecza żyje poza granicami Polski, do ojczyzny wraca chętnie i często. Pracowała w księgarniach, antykwariacie, galerii sztuki. Pisuje dla pism polonijnych („Samo życie”, „Polonika”). Publikowała też felietony i opowiadania w Internecie. Na polskim rynku wydawniczym zadebiutowała w 2007 roku powieścią „Cztery pory lata” (wyd. II – 2011). W 2010 roku ukazała się jej druga powieść – „Za plecami anioła”. Następną jej powieścią są „Błędne siostry”. Najnowsza to wydane w 2012 roku „Przyciąganie niebieskie”. Renata Górska o sobie: Moje pisanie porównałabym do reinkarnacji – przy każdej kolejnej powieści zaczynam żyć nowym życiem. Kluczem pojedynczej idei otwieram inne światy i przez wiele miesięcy przemykam się do nich. Wcielam się w ich mieszkańców, uczestniczę w ich radościach i smutkach, myślę ich myślami. Rozwijam te historie, lecz one też mnie przemieniają, dlatego kończąc powieść jestem trochę inna niż na jej początku. W moich książkach wszystko jest fikcją, mam wtedy największą satysfakcję tworzenia. Dokumentację naszej rzeczywistości pozostawiam już innym. Piszę, ponieważ jednego życia mi mało? Możliwe. Renata oznacza bowiem „odrodzona”, „urodzona na nowo”…